Net als de meeste vrouwen in haar dorp werd Darmi op jonge leeftijd besneden. Kort daarna moest ze trouwen met een veel oudere man. Onverwachte twist in dit verhaal: Darmi werd daarna zelf besnijdster - tot ze inzag hoeveel leed ze daarmee veroorzaakte.
Ze vindt het moeilijk om het zo ronduit te erkennen, maar het is waar: Darmi (45 jaar) heeft door de jaren heen heel veel meisjes besneden. "Ik heb daar nu echt spijt van. Maar toen ik hiervoor werd gevraagd zei ik volmondig ja. In mijn gemeenschap is besnijdster een eervol beroep, omdat meisjes dankzij jou volwassen worden. Besnijdsters worden gerespecteerd en hebben veel aanzien. Ik vond het toen een hele eer."
Taboe
Haar mening veranderde toen ze in haar dorp een training van Amref volgde over het belang van schoon water en goede hygiëne. Daar werd ook voorzichtig gesproken over meisjesbesnijdenis en kindhuwelijken. "De discussies die daarop volgden, hebben veel indruk op me gemaakt. Tot die training spraken we nooit over de vreselijke gevolgen van een besnijdenis, dat was taboe. Daarom kon het ook zolang blijven bestaan."
Darmi besloot haar baan op te geven. "Ik zie nu in dat meisjesbesnijdernis geen meerwaarde heeft, maar juist voor pijn en complicaties zorgt. Daarbij moest ik ook denken aan mijn eigen jeugd, aan hoe lastig het was om heel jong met een oudere man getrouwd te zijn. Kindhuwelijken probeer ik daarom nu ook te voorkomen. Ik heb twee jonge dochters en ik wil niet dat zij worden besneden of uitgehuwelijkt. Ze mogen van mij pas trouwen nadat ze hun school hebben afgemaakt.”
Daarmee laat Darmi zien dat verandering mogelijk is, ook als het gaat om diep verankerde culturele gebruiken. “Ik hoop dat ik een voorbeeld ben voor anderen. Wat helpt, is dat ik nog steeds veel aanzien heb in de gemeenschap. Ik kan daardoor de dorpsoudsten aanspreken, zeggen dat ze meisjes niet jong mogen uithuwelijken en dat de meisjes hun school moeten afmaken.’’
21.000 meisjes
Door de gezamenlijke inzet van Amref en met name vrouwen uit de Masai-gemeenschap, bleef 21.000 meisjes in Kenia en Tanzania de besnijdenis bespaard. Toch is er nog een lange weg te gaan om het gebruik helemaal uit te bannen.
Darmi: "Er komen nog steeds mensen naar me toe met de vraag of ik hun dochter kan besnijden. Ik zeg altijd ‘nee’, en vertel dan over de negatieve gevolgen. Veel mensen die mij benaderen zijn moslim en brengen meisjesbesnijdenis in verband met de Koran. Dan leg ik uit dat meisjesbesnijdenis inderdaad deel uitmaakt van onze cultuur, maar dat het nergens in de Koran staat geschreven. Het is iets dat we kunnen veranderen!’’
Stop meisjesbesnijdenis
Met jouw hulp kunnen wij nog meer vrouwen als Darmi overhalen om te stoppen met het uitvoeren van besnijdenissen. Help jij ook mee?
