De moeder van Mercy (14) weigerde om haar kind te laten besnijden. Dat leverde veel weerstand op, van de gemeenschap, maar ook van Mercy zelf. Inmiddels is het meisje haar moeder dankbaar. “Door haar ligt mijn toekomst nog voor me open.”
“Ik ben zo trots op mijn moeder. Zij heeft echt gevochten om mij veilig te houden. Die strijd moest ze niet alleen leveren met onze gemeenschap, maar vooral ook met mij.
Ik wílde namelijk besneden worden. Alle meisjes om me heen ondergingen die ingreep en ik werd steeds meer een buitenstaander. Er is in mijn taal een scheldwoord voor een onbesneden meisje en dat hoorde ik steeds vaker. Op school werd ik genegeerd, ik zat vaak in mijn eentje."
In Oost-Afrika worden jaarlijks vele duizenden meisjes besneden. Amref strijdt tegen dit zeer schadelijke overgangsritueel, dat diep ingesleten is in de cultuur van nomadische gemeenschappen. We werken daarbij samen met alle betrokkenen: meisjes en hun gezinnen, dorpsoudsten, (ex-)besnijdsters, leraren, lokale overheden en zorgverleners. In deze serie portretten geven we hun perspectieven weer.
Zoals dat van Mercy, kleindochter van een besnijdster, dochter van een activiste tegen meisjesbesnijdenis, en zelf tegenwoordig in training bij Amref om in haar moeders voetsporen te treden.
"Mensen vroegen mij vaak: ‘waarom is jouw moeder tegen onze cultuur?’. Ze hebben het gevoel dat je hén afwijst, als je besnijdenis afwijst. Ze vonden het ook vreemd dat juist mijn moeder zich verzette, want haar moeder, mijn oma, was besnijdster. Zij had veel aanzien, mijn moeder gooide dat weg, zo werd het gezien. Reken maar dat ik dat hoorde.
Er zijn momenten geweest dat ik mijn moeder smeekte: ‘besnijd me nou, als je van houdt, besnijd me dan’. Ik zei: ‘door jou ben ik helemaal alleen en kan ik straks geen man krijgen’. Ik had bedacht dat oma het kon doen, en dan maar een heel klein beetje. Dat zou niemand hoeven weten."
"Het deed mijn moeder veel pijn om mij zo te zien. Maar ze hield voet bij stuk. En toen ik naar de middelbare school ging, werd alles beter. Daar waren veel meer meisjes die onbesneden waren. Ik hoorde er ook wat mijn moeder altijd al zei: hoeveel pijn het doet, hoe zinloos het is. Thuis kreeg ik bovendien een aantal pleegzusjes: meisjes die mijn moeder in huis nam omdat ze vluchtten voor hun besnijdenis. Ik zag hoe opgelucht zij waren, hoe blij dat ze veilig waren bij mijn moeder.
Zo ging ik inzien hoe ongelooflijk goed mijn moeder bezig is. Ik ben haar echt dankbaar nu. Ik doe een opleiding, en dankzij een training van Amref kan ik me ontwikkelen als activist tegen besnijdenis. Dus eigenlijk treedt ik wel in mijn moeders voetsporen. Want zij heeft ook ooit een training van Amref gevolgd, toen ze zich tegen besnijdenis begon te verzetten."
Mercy staat niet meer alleen als onbesneden meisje: haar pleegzusjes hebben haar voorbeeld gevolgd.
"Zelfs mijn oma is daar trouwens blij om. Mijn moeder heeft ook haar overtuigd, en mijn oma is met haar werk gestopt. Ze vertelt nu tegen andere besnijdsters dat ze er mee op moeten houden. Ik ben trots op haar, het is niet makkelijk om te veranderen als je iets je hele leven normaal hebt gevonden.
Mijn moeder heeft me echt gered. Als ik mijn zin had gekregen, was ik nu getrouwd geweest. Dankzij haar ligt mijn toekomst nog voor me open."
500x-75.jpg)
Bescherm een meisje
Wereldwijd lopen 4 miljoen meisjes het risico om besneden te worden. Help jij ons meer meisjes te beschermen?
