Lerares en activiste Memusi Lente heeft een duidelijke missie: zorgen dat geen enkel meisje uit haar gemeenschap in de Keniaanse regio Kajiado nog besneden wordt. En het gaat de goede kant op, vertelt ze. “Mensen die ons vroeger veroordeelden, accepteren nu onze mening. Steeds meer dorpsoudsten staan aan onze kant.”
“In mijn kindertijd was het vanzelfsprekend dat ieder meisje besneden werd. Toch was mijn moeder er al over aan het twijfelen, of ze dit wel wilde voor mijn zus en mij. Ze vroeg het ons, en wij besloten het te doen. Want we dachten: anders kunnen we straks niet trouwen, worden we buitengesloten. Ook waren we bang dat onze kinderen gehandicapt zouden zijn. Want dat soort verhalen gingen rond, dat er met kinderen van onbesneden moeders vaak iets mis was.
Ik ben inmiddels 50 jaar, maar ik haat die beslissing nog steeds. Een deel van mijn lichaam is weggehaald, terwijl mijn lichaam helemaal goed was. Het heeft de bevallingen van mijn twee dochters veel moeilijker gemaakt. En het zorgde ervoor dat ik me onzeker voelde, als ik intiem was met mijn man."
In Oost-Afrika worden jaarlijks vele duizenden meisjes besneden. Amref strijdt tegen dit pijnlijke, traumatiserende overgangsritueel, dat diep ingesleten is in de cultuur van nomadische gemeenschappen. We werken daarbij samen met alle betrokkenen: meisjes en hun gezinnen, dorpsoudsten, (ex-)besnijdsters, leraren, lokale overheden en zorgverleners. In deze serie portretten geven we hun perspectieven weer.
Zoals dat van Memusi Lente (50), lerares en medeorganisator in haar gemeenschap van het alternatieve ritueel dat Amref samen met vooruitstrevende Masai ontwikkelde. Deelnemers aan dit ritueel maken de symbolische overgang van meisje naar vrouw zonder dat ze een besnijdenis ondergaan.
"Op latere leeftijd kregen mijn ouders een nakomertje, een derde dochter. Toen zij opgroeide, zeiden mijn oudere zus en ik tegen mijn moeder: doe het niet. Laat haar lichaam intact. Gelukkig had mijn moeder dat zelf ook al bedacht.
Mijn zusje is weleens nageroepen en genegeerd op school omdat ze niet besneden was. Maar inmiddels is ze getrouwd met een Masai, dus binnen de gemeenschap, en ze heeft kinderen. Zij is nu dus een levend bewijs dat je prima kunt leven zonder besnijdenis. Haar man accepteert haar, hun kinderen zijn gezond."
"Het was trouwens een groot geluk dat mijn vader volledig achter ons stond. Toen ik jonger was, bemoeide hij zich niet met het onderwerp, hij hield zich buiten vrouwenzaken. Maar als bejaarde is hij nog een echte activist geworden. Hij moest iets overwinnen, maar hij is uiteindelijk aan mensen in ons dorp gaan vertellen hoe slecht meisjesbesnijdenis is. Dat vind ik geweldig.
Inmiddels ben ik positief over de toekomst. Mensen die ons vroeger veroordeelden, accepteren nu onze mening. Steeds meer dorpsoudsten staan aan onze kant. Ik geloof heilig dat meisjesbesnijdenis over tien, twintig jaar iets is uit het verleden. Een naar verhaal waar je soms nog aan terug denkt, maar dat echt afgesloten is."
500x-75.jpg)
Bescherm een meisje
Wereldwijd lopen 4 miljoen meisjes het risico om besneden te worden. Help jij ons meer meisjes te beschermen?
