De Keniaanse Sabina Lakara is een van onze voorvechtsters in de strijd tegen meisjesbesnijdenis. Als kind weigerde ze de ingreep te ondergaan, waardoor ze binnen haar gezin én haar dorp voor veel ophef zorgde. Maar het resultaat mag er zijn: ze wist haar ouders en stamoudsten op andere gedachten te brengen en redde daardoor ook andere meisjes.
“Ik behoor tot de Masai, mijn vader is een van de leiders van mijn gemeenschap. Hij is polygaam, hij heeft twee vrouwen en elf kinderen.
Op dit moment studeer ik publieke gezondheidszorg aan de Amref International University in Nairobi. Maar ik ben vooral een jonge Masai-vrouw die strijdt tegen meisjesbesnijdenissen en kindhuwelijken.
Ik wilde niet!
Als kind wist ik niet beter: meisjes moeten besneden worden als ze daar oud genoeg voor zijn. Ik zag vaak met hoeveel pijn mijn dorpsgenootjes daarna leefden. En hoe ze werden uitgehuwelijkt aan mannen die oud genoeg waren om hun vader te zijn. Dat maakte me erg bang. Ik wilde dat niet!
Toen ik twaalf was, gaf een lerares me op voor een bijeenkomst van Amref over dit onderwerp. Ik wist toen exact wat me te wachten stond, en ik besloot dat ik geen besnijdenis wilde. Ik verzamelde de moed om daar thuis over te beginnen. Mijn moeder besloot me gelukkig te steunen. Maar mijn vader was woedend. Hij weigerde mijn schoolgeld nog langer te betalen en dreigde me uit huis te zetten.
Uitgescholden en belachelijk gemaakt
Ik gaf niet toe. Ook niet toen ik in mijn dorp werd uitgescholden en belachelijk werd gemaakt. Ik probeerde andere meisjes juist te informeren over de gevaren van meisjesbesnijdenis. Maar veel indruk maakte dat niet.
De corona-tijd zorgde voor verandering. Ik werkte toen samen met ons dorpsbestuur en religieuze leiders aan een mentorprogramma voor meisjes. We gaven voorlichting, zorgden voor studieboeken en maandverband. Blijkbaar maakte ik indruk op hen.
Ik besloot de moeders in het dorp bovendien kleine cadeautjes te geven, zoals suiker en thee. Ook heel belangrijk: ik ontmoette Nice Leng’ete, die ook aan de ingreep is ontsnapt en die echt mijn voorbeeld en mijn mentor is geworden. Met haar steun, en samen met Amref, ging ik bijeenkomsten organiseren over de risico’s van meisjesbesnijdenis. En nu luisterden de mensen wel naar me.
We zijn er nog niet
Inmiddels is meisjesbesnijdenis geen vanzelfsprekende zaak meer in mijn gemeenschap. Maar we zijn er nog niet. In periodes van grote droogte, zoals vorige jaren, zien we bijvoorbeeld dat het aantal besnijdenissen en uithuwelijkingen weer toeneemt. Een besneden meisje levert namelijk een bruidsschat op. De strijd is dus nog niet gestreden.
Mijn vader en ik hebben onze band hersteld. Want ook hem heb ik overtuigd, en hij steunt me volledig. Mijn grootste droom is nu om ook buiten mijn eigen regio gemeenschappen te kunnen inspireren. Zodat we meisjesbesnijdenissen en kindhuwelijken eens en voor altijd de wereld uit helpen.”
Stop meisjesbesnijdenis
Vind jij ook dat meisjesbesnijdenis moet stoppen en wil jij Sabina helpen bij haar strijd tegen dit schadelijke ritueel? Steun ons dan, en doneer!
